Przyroda
Dzięki otaczającej nas przyrodzie żyje się nam lepiej i zdrowiej. Drzewa, szczególnie te stare, dają nam niezliczone korzyści. Począwszy od ochładzania, nawilżania i oczyszczania powietrza, po bycie siedliskiem tak mile widzianych ptaków. Każdy skrawek murawy czy łąki to tętniąca życiem mozaika roślin, odwiedzana i zamieszkała przez owady i ptaki. Zielone, nieskażone otoczenie zachęca do spędzania czasu na świeżym powietrzu.
Jako architekci krajobrazu jasno widzimy wartość przyrody, a wiedząc, że samopoczucie i zdrowie człowieka są z nią ściśle związane, w procesie projektowym zawsze dajemy pierwszeństwo rozwiązaniom dążącym do poszanowania istniejących zadrzewień, przeciwdziałania erozji, oszczędzania wody oraz tworzenia warunków, gdzie przyroda i człowiek mogą harmonijnie współistnieć. Zachowanie istniejących siedlisk, w szczególności starych drzew, a także ukształtowania terenu jest z przyrodniczego punktu widzenia niezmiernie ważne. Czym mniejsza ingerencja w istniejący system tym lepiej. Każda przestrzeń zagospodarowana w tradycyjny sposób jest dla środowiska utratą kilkunastu arów murawy, często wielu drzew, powoduje zaburzenia w istniejących stosunkach wodnych. Aby temu przeciwdziałać, nasze projekty opierają się właśnie na szacunku do otaczającej przyrody.
Na działkach blisko lasów, otoczonych naturalnymi murawami, w sąsiedztwie przyrodniczych terenów chronionych proponujemy rozwiązania, które nie kaleczą krajobrazu, wykorzystują otaczające piękno i nie szkodzą przyrodzie. W ogrodach symbiotycznych projektujemy organiczne elementy ogrodowe jak kamienne murki bez zaprawy, ścieżki żwirowe, kamienne stopnie, czy pergole i trejaże z surowego drewna, które z łatwością wpisują się w naturalny krajobraz. Innego traktowania wymagają ośrodki miejskie. Potrzebują one i zawsze będą potrzebowały terenów parkowych. Podczas gdy deweloperzy uszczuplają zasoby publicznej zieleni i otwartej przestrzeni, w tkance miejskiej wyłaniają się tereny postindustrialne, miejsca po składowiskach odpadów i inne zdegradowane obszary, które można zamienić w wartościowe tereny zieleni i zwrócić je mieszkańcom i przyrodzie, pod warunkiem że podda się je rewitalizacji i restytucji ekologicznej.
Nieczęsto trafia się możliwość zaprojektowania ogrodu w samym sercu parku czy lasu. Jeśli się zdarzy, to stanowi to zarówno wyzwanie jak i wielki potencjał. Naszym zadaniem jest wtedy pogodzenie potrzeb mieszkającego tam człowieka z potrzebami i ochroną otaczającej przyrody i krajobrazu. Bliskość natury daje możliwość bezpośrednich zapożyczeń, projekt może podkreślać otaczającą przyrodę i być z nią zsynchronizowanym. Można zaprosić do ogrodu rodzime drzewa i krzewy, rosnące tuż za ogrodzeniem. Można też wybrać inne gatunki i stworzyć z nich zbiorowisko roślinne na wzór tych spotykanych na dziko.
Bardzo dużo uwagi poświęcamy doborowi roślin. Najlepiej przystosowane do lokalnych warunków glebowych i klimatycznych są gatunki rodzime. Są to często pomijane, zapomniane i niedoceniane drzewa, krzewy i zioła wchodzące w skład dzikich zbiorowisk roślinnych. Każde takie zbiorowisko jest skarbnicą wiedzy dla architektów krajobrazu i projektantów ogrodów. Za pomocą odpowiednio dobranych roślin i nawet całych grup, które występują razem na dziko, tworzymy trwałe założenia roślinne, dostosowane do istniejących warunków wodno-glebowych. Promujemy gatunki rodzime, ogrodowe łąki i założenia mozaikowe. Promujemy sadzenie drzew liściastych wzdłuż dróg i ciągów pieszo rowerowych by zapewnić ich użytkownikom bezpieczne i komfortowe z nich korzystanie. Proponując drzewa i inne rośliny przywracamy życie na wystawionych na letni skwar placach zabaw i skwerach miejskich. Wykorzystujemy też gatunki obce, ale unikamy roślin inwazyjnych. Rośliny te wykorzystują swoją przewagę i zadomowiają się szybko na nowych obszarach kosztem roślin rodzimych. Gatunki inwazyjne stanowią jedno z głównych zagrożeń dla bioróżnorodności, dlatego przed nimi ostrzegamy i zniechęcamy do wprowadzania jakichkolwiek ozdobnych gatunków obcych w pobliżu naturalnych zbiorowisk, lasów, łąk, zbiorników wodnych, terenów podmokłych, aby nie pozwolić na ich rozprzestrzenianie się i zagrożenie środowisku naturalnemu.
